Elke maand delen we een nieuwe column waarin een uniek aspect van live-tekenen wordt belicht. Deze maand de column van tekenaar Jeroen De Leijer: Harmonie en Reflectie: De Rol van Cartoons in Ons Dagelijks Leven.
Onlangs werd ik gevraagd om tekeningen te maken tijdens een bewonersbijeenkomst – een getekend verslag met relativerend commentaar in de vorm van een reeks cartoons. Er zijn plannen om het park in de buurt te verbeteren met speeltoestellen, beplanting en bewonersinitiatieven. Daarbij staat ‘ontmoeting’ hoog in het vaandel. Het park is van degenen die het gebruiken en dus van iedereen. Het is daarom wenselijk dat iedereen zich gezien en gehoord voelt.
De omwonenden ervaren naast plezier ook overlast van het park. Zo zijn er jongeren die tot laat in de nacht basketballen. Een mevrouw vertelt dat ze regelmatig in haar badjas de jongeren aanspreekt omdat ze niet kan slapen van het geluid van de stuiterende basketbal. Een andere bewoner geeft aan dat hij, als hij zijn zakje hondenpoep wil weggooien, eerst een slalom moet maken tussen alle drollen waarmee het park bezaaid ligt. Bewoners zijn boos vanwege het gebrek aan toezicht en handhaving. In hun ogen laat de gemeente hen in de kou staan en komen ze nu weer met mooie praatjes aanzetten. Deze bijeenkomst zou enkel en alleen georganiseerd zijn om weer een vinkje te zetten: Inspraakavond gedaan, en door. Al snel ontaardt de discussie in een roep om meer blauw op straat, cameratoezicht en een verzoek om een hek om het basketbalveldje te plaatsen.
Aan mij de taak om deze onderwerpen met de nodige tact en relativering te benaderen. Eén bewoner is immers al stampvoetend huiswaarts gekeerd, ondertussen grommend: “Niks doen ze! Helemaal niks!” Ik teken een hond die trots naar zijn baasje kijkt dat zigzaggend tussen de hondendrollen een vuilnisbak bereikt, een basketballer die alleen tussen 14.00 en 14.30 uur welkom is op zijn omheinde speelplek, en een bewoner die het geluid van een stuiterende basketbal prefereert boven een aangeboden buurtconcert. Om de tekeningen die ik aan het einde van de avond presenteer, wordt hartelijk gelachen. Buurtbewoners herkennen de absurditeit van de situaties en komen me na afloop complimenteren. De medewerkers van de gemeente zijn zichtbaar opgelucht; de cartoons hebben duidelijk gezorgd voor wat ‘comic relief’. De spanning is uit de lucht en bewoners voelen zich gezien en gehoord.
Natuurlijk, openingstijden van een half uur en vier toezichthouders bij een kind dat in de zandbak speelt is wat al te gortig. Maar de situaties refereren aan de dagelijkse realiteit en de daaropvolgende reacties die mensen verder van elkaar doen afstaan. Tijdens de gesprekken die erop volgen worden plannen gemaakt voor een vervolg. Er wordt weer gepraat, en er ontstaan plannen voor de toekomst. Wat als koningin Máxima het park zou openen tijdens de Straatspeeldag? Ik voel een cartoon aankomen…
Jeroen de Leijer
November 2024
Meer Jeroen de Leijer? Bekijk hier zijn tekenkunsten…
Draw up! Tekenen voor inzicht en verbinding.
Enkele cartoons uit de sessie waaraan Jeroen in zijn column refereert.