Elke maand delen we een nieuwe column over de kracht van live-tekenen.
Deze keer: hoe cartoons kunnen verbinden – zelfs bij zware thema’s als euthanasie.
Lees de column van tekenaar Daniel Hentschel:
Inspiratie en Verbondenheid: Cartoons als Bindmiddel
Door Daniel Hentschel
Ik moet toegeven: het was even zoeken naar een goede insteek. Wanneer zorg je als live-tekenaar nou echt voor verbinding? Ik doe tenslotte niet actief mee aan het evenement, maar kijk wel over de schouder mee. Vaak sta ik tijdens een lezing ergens aan een tafeltje in de hoek van de zaal te tekenen. Tijdens een break-outsessie kan het zomaar zijn dat ik even binnenwandel met mijn tekentablet, wat krabbel, en na een paar minuten alweer vertrek naar de volgende sessie.
Ik ben zo gewend aan mijn vrije rol dat ik er eigenlijk nooit zo bij stilsta – maar juist dan ben ik een verbindend element. Als cartoonist sla je een brug tussen de inhoud en de deelnemers. Een extra laag.
Een congres dat me bijzonder is bijgebleven, ging over euthanasie. Aanwezig waren (huis)artsen, medisch specialisten, verpleegkundigen en geestelijk verzorgers – mensen die in hun werk regelmatig geconfronteerd worden met vragen rondom het levenseinde. Geen licht onderwerp, ook niet voor hen. Ik was gevraagd om een cartoonverslag te maken, voor de vrolijke noot. Poeh… Een hele eer, maar zou ik wel de juiste toon weten te raken?
Een beetje nerveus was ik die ochtend wel, maar toen ik eenmaal aankwam bij het antroposofische congrescentrum en de organisatie ontmoette, voelde het meteen vertrouwd. Ik begon vrij routinematig: ving wat quotes op, tekende erop los. Na het plenaire gedeelte sloop ik langs de inhoudelijke workshops, zoals “euthanasie en palliatieve sedatie” en “doodswensen van ouderen”. Ik zal niet te veel ingaan op de inhoud, maar juist door de zwaarte merkte ik hoe universeel en belangrijk de humor is. Ook – of juist – voor mensen die met zulke moeilijke onderwerpen werken. Cartoons zijn een spiegel. Soms ontwapenend. Ze helpen relativeren, halen het scherpe randje van beladen thema’s.
Aan het eind van de dag nam ik de deelnemers nog één keer mee, kriskras door het programma, tijdens een visuele wrap-up. Mijn tekeningen vingen ook impressies van sessies waar de congresgangers zelf niet bij konden zijn, omdat ze elders zaten. Het vrolijke verslag zorgde zo voor herkenning, ontlading en een gedeeld moment van afsluiting.
Cartoons zijn inderdaad een krachtig bindmiddel.