Elke maand een column over de kracht van live-tekenen.
Deze keer: Creatieve uitwisseling – het delen van verhalen.
Tekenaar Anne Staal over hoe je als live-tekenaar niet alleen tekent wat er gezegd wordt, maar juist wat er tussen de regels speelt.
Creatieve uitwisseling – Het delen van verhalen
Door Anne Staal
Ga als live tekenaar naar een verjaardag (niet om te tekenen, maar als mensch) en je hebt soms zomaar een topmiddag. “Knap hoor, dat je dat kunt, zo snel tekenen,” zegt mijn schoonmoeder, en ik neem de complimenten in ontvangst – want zo ben ik – maar ondertussen weet ik: het snelle tekenen is niet waar het echt om gaat.
Als tekenaar die ter plekke bij andermans congres/brainstorm/workshop komt tekenen, ben je de vreemde eend van buiten. De vreemde eend met de creatieve communicatievaardigheden, dat wel, maar toch: een soort alien. Zo was ik eens (samen met twee andere drawuppers! – namelijk Daniël en Ben) ter plaatse bij een organisatie in Amsterdam-Noord. De klant wist niet goed hoe ze zichzelf wilden profileren, wat hun verhaal was. Daar gingen ze het over hebben, en wij maakten de tekeningen. We spraken van tevoren af welke kleuren we zouden gebruiken, zodat er samenhang zat in onze tekeningen.
Ik weet niet hoe organisaties precies werken, ik ken hun afkortingen niet, ik weet niet wie de directeur is en wie de stagiair. Als ik ergens binnenkom om te tekenen, weet ik het onderwerp van de bijeenkomst, en hoe laat het pauze is (en of de tekenaar dan ook lunch krijgt). En toch kan ik vrijwel overal rake tekeningen maken, juist door mijn onbevangenheid. Zonder voorkennis observeren. Niet alleen tekenen wat er gezegd wordt, maar ook wat er niet (letterlijk) gezegd wordt. Wat er in de lucht hangt. Waar de mensen grapjes over maken. Waar ze op aanslaan en waarop niet. Waar het schuurt. De tekenaar tekent en vraagt zich af: *Welk verhaal wil hier verteld worden?*
Een organisatie wil een gemeenschappelijk verhaal – logisch. Dat brengt de mensen samen en geeft een kader. Mijn tekencollega’s en ik werken ons al luisterend, observerend en tekenend een slag in de rondte op de betreffende middag.
Kennelijk waren de helpdesks van de organisatie waar we die middag waren een bron van ergernis (of van gesprek) voor velen, want ze doken in meerdere tekeningen op. Bij het zien van de tekeningen raakten medewerkers direct in gesprek over nog meer helpdeskverhalen.
Als tekenaar probeer je het grote verhaal te vangen in de paar uur dat je als alien in een organisatie rondloopt, in heldere, humoristische tekeningen. Maar soms zijn de kleine verhalen net zo verbindend.
Dus als iemand me complimenteert met dat ik zo snel kan tekenen, zou ik ze eigenlijk willen corrigeren en zeggen: “Het ware talent is om (snel) verhalen op te pikken en die dan (snel) te tekenen.” Maar een gegeven compliment kijk je niet in de bek, hè – gun de mensen hun verhaal.